Eerste weekje. Overleven.
Blijf op de hoogte en volg Linda
29 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Zaterdag uitgezwaaid door m´n lieve vriendinnen, nicht en ouders op Schiphol. Daar gingen we dan. Op naar ons grote avontuur. Na een ruim drie films en twee maaltijden verder (9uur vliegen) geland op het Johan Adolf Pengel vliegveld in Paramaribo. Daar hebben we gelijk kennis gemaakt met de Surinaamse mentaliteit. Ruim een uur gewacht om door de douane te komen.
Toen de eerste Surinaamse buitenlucht geroken. Wauw, wel gek om ineens daar te staan nadat we er al tijden over praatten en aan het voorbereiden waren. We werden opgehaald door iemand van ons guesthouse waar we de eerste dagen verleven. Onderweg, samen met acht (kakelende!!) Belgische meisjes, ons eerste Parbo biertje gehad. Aangekomen in ons huis even opgefrist en gelijk gaan slapen.
De volgende dag bleek dat we een super relaxed huis hadden. We woonden samen met Helena op een boven woning met twee balkons in het centrum van Paramaribo. Beide hadden we in het begin last van een jetlag. Vermoeid, niet kunnen concentreren, hoofdpijn en de lange dagen maakten dat we niet heel productief waren. We hadden geen eten of drinken in huis, dus ons toch maar naar de super markt gesleept. Wat een joekel zeg!! Ze verkochten ook nog eens mega veel producten van Markant. Toch nog een beetje verbonden met m’n werk… Ook de markt over geweest waar ze allemaal, voor ons onbekende, soorten groenten en fruit verkochten. Van een Surinaams vrouwtje een recept met oker gekregen en die gelijk die avond uitgeprobeerd. Best lekker!
Woensdag hadden we het eerste gesprek met de opdracht gever (de enige twee ergotherapeuten van Suriname) in het revalidatiecentrum. Met de taxi heen gegaan en kennis gemaakt met één van de therapeuten, de ander was ziek. Wat ziet een revalidatiecentrum er hier anders uit! Sommige disciplines werken gewoon in de buitenlucht. Na het gesprek met de lokale bus naar huis gegaan. Wat een avontuur… De buschauffeur wachtte met zijn volle bus netjes op ons. Leonie vraagt of de bus daadwerkelijk naar het centrum gaat, waarop de chauffeur zegt: ‘Ga ik op jullie staan wachten, gaan jullie ook nog vragen stellen…. Ga zitten!!’ Alle plekken waren al bezet; moesten we op schoot? Gelukkig schoten de Surinaamse dames ons te hulp. Wij domme Nederlanders weten natuurlijk niet dat er ook opklap stoeltjes bestaan, die zich naast de gewone stoelen bevinden. Uiteindelijk toch nog veilig thuisgekomen.
Vrijdag verhuisdag. Eigenlijk hadden we best een fijn huis en boften we, maarja: wie weet in welk paradijs we wel niet terecht zouden komen. Om een lang verhaal kort te maken: stinkend huis, vies beddengoed (ja, met vlekken en al…), in de middle of nowhere en als klap op de vuurpijl: GEEN INTERNET!!! Gelukkig hebben we, na een hoop over en weer gebel toch internet in ons huisje nu. Er is een kleine kans dat we alsnog naar een ander huisje vertrekken, maar dat is nog niet zeker.
Nu lekker met een kopje thee uitzendinggemist kijken. Verhaal wordt vervolg…..
BIGI BRAZAAAA (dikke knuffel) Linda
Toen de eerste Surinaamse buitenlucht geroken. Wauw, wel gek om ineens daar te staan nadat we er al tijden over praatten en aan het voorbereiden waren. We werden opgehaald door iemand van ons guesthouse waar we de eerste dagen verleven. Onderweg, samen met acht (kakelende!!) Belgische meisjes, ons eerste Parbo biertje gehad. Aangekomen in ons huis even opgefrist en gelijk gaan slapen.
De volgende dag bleek dat we een super relaxed huis hadden. We woonden samen met Helena op een boven woning met twee balkons in het centrum van Paramaribo. Beide hadden we in het begin last van een jetlag. Vermoeid, niet kunnen concentreren, hoofdpijn en de lange dagen maakten dat we niet heel productief waren. We hadden geen eten of drinken in huis, dus ons toch maar naar de super markt gesleept. Wat een joekel zeg!! Ze verkochten ook nog eens mega veel producten van Markant. Toch nog een beetje verbonden met m’n werk… Ook de markt over geweest waar ze allemaal, voor ons onbekende, soorten groenten en fruit verkochten. Van een Surinaams vrouwtje een recept met oker gekregen en die gelijk die avond uitgeprobeerd. Best lekker!
Woensdag hadden we het eerste gesprek met de opdracht gever (de enige twee ergotherapeuten van Suriname) in het revalidatiecentrum. Met de taxi heen gegaan en kennis gemaakt met één van de therapeuten, de ander was ziek. Wat ziet een revalidatiecentrum er hier anders uit! Sommige disciplines werken gewoon in de buitenlucht. Na het gesprek met de lokale bus naar huis gegaan. Wat een avontuur… De buschauffeur wachtte met zijn volle bus netjes op ons. Leonie vraagt of de bus daadwerkelijk naar het centrum gaat, waarop de chauffeur zegt: ‘Ga ik op jullie staan wachten, gaan jullie ook nog vragen stellen…. Ga zitten!!’ Alle plekken waren al bezet; moesten we op schoot? Gelukkig schoten de Surinaamse dames ons te hulp. Wij domme Nederlanders weten natuurlijk niet dat er ook opklap stoeltjes bestaan, die zich naast de gewone stoelen bevinden. Uiteindelijk toch nog veilig thuisgekomen.
Vrijdag verhuisdag. Eigenlijk hadden we best een fijn huis en boften we, maarja: wie weet in welk paradijs we wel niet terecht zouden komen. Om een lang verhaal kort te maken: stinkend huis, vies beddengoed (ja, met vlekken en al…), in de middle of nowhere en als klap op de vuurpijl: GEEN INTERNET!!! Gelukkig hebben we, na een hoop over en weer gebel toch internet in ons huisje nu. Er is een kleine kans dat we alsnog naar een ander huisje vertrekken, maar dat is nog niet zeker.
Nu lekker met een kopje thee uitzendinggemist kijken. Verhaal wordt vervolg…..
BIGI BRAZAAAA (dikke knuffel) Linda
-
29 Maart 2014 - 10:17
A.deWerker:
Hallo Linda. Leuk verslag we hopen dat jullie huisvesting wel verbeterd. Hier alles oke, zitten aan de koffie. Zo juist alvast een paar klokken een uur vooruit gezet. Gaan Maandag naar Schoonenberg voor de gehoortest. Gehoor bij Oma wordt er niet beter op. Hopelijk is daar een oplossing voor. We zien well Verders bij ons geen nieuws. Nog een fijne tijdtoegewenst. Groetjes en een dikke kus van Oma en Opa. -
30 Maart 2014 - 10:30
Yvonne:
Hallo Linda en Leoni
Zondagochtend half elf, zit net lekker aan bakkie ik dacht even kijken of Linda al iets te vertellen heeft.
De avonturen beginnen nu al. Op de markt wat gaan we eten , en op werk bezoek gaan en denken hoe komen we terug, ik zie jullie al " mutsen" haha.
Hier alles oké zonnetje komt een beetje dampig door maar ze zeggen dat het een prachtige dag wordt.
Vanmiddag heeft Marco een concert met tatasteel in Beverwijk.
Gelukkig hebben jullie nu internet en ik hoop dat de smerigheid ook snel opgelost is. Zitten jullie nu erg ver weg van het centrum? Fiets nodig?
Ik ga nu lekker van het zonnetje genieten( dat doen jullie al een week, verbrand????)
Heel veel werk plezier en ik kijk nu al uit naar je volgende verslag.
Kus Yvonne. -
30 Maart 2014 - 20:30
Oma En Opa Bruin:
Wat een verhaal zeg!Jullie hebben al heel wat mee gemaakt in die korte tijd.Gelukkig nu internet.misschien later nog een ander huisje,dichter bij het centrum en misschien wat schoner.Geniet van alle nieuwe dingen die op jullie afkomen.Is het uit te houden met de warmte?Kunnen jullie wel lekker slapen? Hoort die hangmat ook bij jullie huisje? Groetjes opa en oma Bruin. -
31 Maart 2014 - 15:46
Marise:
Heee meisje, wat een leuk verhaaltje! Wat maak je zo'n eerste week toch al veel mee he. Al wel geintergreerd, maar met toch de Nederlandse tintjes (supermarkt en Belgie ;)) Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat jullie in een ziekenhuis aan de slag gaan, maar klinkt wel interessant! Jammer dat het waarschijnlijk niet gaat lukken om naar een ander huisje te gaan. Misschien nog even blijven hopen! Ik hoop dat het internet goed genoeg is om een keertje te kunnen Skypen, lijkt mij leuk :D Tot gauw, op naar het volgende stukje :) XXXXX -
02 April 2014 - 22:26
Ruud En Jeanet:
Hey Linda, wat heb je al een hoop mee gemakt zeg. Heb je ook al reisjes gemaakt of is er nog genoeg te beleven in Paramaribo? Leuke jongens, uit gaan. Hoort er toch ook wel bij hè. Ik heb vandaag een grootte toets gehaald maar heb een erg domme fout bij het medisch rekenen gemaakt, gelukkig mag ik dat nog een keertje over doen. Misschien heb je het nog meegekregen maar Ruud heeft ook zijn examen eindelijk gehaald, 3x is scheepsrecht. Morgen ga ik met Lisanne en je moeder naar opa en oma, de lege tuin bekijken. Nou veel plezier en ik hou de site bij wat er nog meer voor verhalen komen. En natuurlijk succes met het implementeren van het protocol. Liefs Ruud en jeanet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
