Wauw
Blijf op de hoogte en volg Linda
07 Mei 2014 | Suriname, Paramaribo
Jeetje mina, we hebben deze week zoveel nieuwe dingen beleefd dat ik even niet weet waar ik moet beginnen…
Als eerst kan ik jullie meedelen dat Leonie en ik geslaagd zijn voor onze basiscursus salsa. Was wel even spannend, maar toen ik eenmaal danste vergat ik de jury en danste ik de sterren van de hemel ;) Die dag daarop was het Koningsdag. Er werden hier een aantal feestjes georganiseerd, waaronder een concert van de Dijk. Voorafgaand hebben we met de ouders van Leonie de laatste avond van de wandelmars (oftwel avondvierdaagse) gekeken. Dat was al een belevenis op zich: de mensen wandelen hier netjes twee aan twee in een rij, hebben mooie kleding aan, dansen en maken muziek. Ze maken er een groot feest van. Ook wij als vier bakra’s (blanken) waren al een attractie op zich voor de mensen die meeliepen. We werden door iedereen aangestaard en door de dames ook vaak vuil aangekeken. De jonge meiden zijn van mening dat wij, blanke meisjes, hun donkere jongens afpakken, wat resulteert in arrogantie en vuile blikken naar ons. Daarna zijn we wat gaan eten en naar de stad gegaan. Na wat zoeken naar de plek en de halve wandelmars te hebben gelopen, toch de juiste locatie gevonden. Niet wetende welke bekende liedjes de Dijk ook al weer had (wij waren gelukkig niet de enige die dat niet wisten, Luuk en Luuk wisten het ook niet) hebben we toch een hele leuke en gezellige avond gehad. Na de Dijk was er een DJ en hebben we een feestje gebouwd op onze eerste koningsdag.
De volgende dag was het tijd om de tassen te pakken voor een 4-daagse trip naar de Raleighvallen en de Voltzberg (in the middle of nowhere). Die middag viel, voor de zoveelste keer de stroom uit. Dit houdt in dat je even helemaal op jezelf bent aangewezen. Echt NIETS werkt hier dan nog. No spang, dachten we: over een kwartier is het toch wel weer terug. Helaas was de stroom na een uur nog steeds niet terug en begon het te schemeren. Besloten om naar de lokale Chinese supermarkt te gaan om kaarsjes, een zaklantaarn en water in te slaan. Ook in de supermarkt was de stoom uitgevallen. Noodaggregaten kennen ze hier niet (of diegene die ze hebben zijn stuk) dus de Chinezen waren in de stress om hun uitgevallen koelinstallaties. In de hele winkel was het pikkedonker. Gelukkig hadden we een zaklamp mee, waarmee we in de paden op zoek gingen naar kaarsjes.
In Suriname liggen niet overal waterleidingen, daarom wordt veelal gezuiverd regenwater gebruikt voor bijvoorbeeld de douche. De zuiveringsinstallatie werkt óók op stroom, waardoor we dus niet konden douchen. Onze laatste fatsoenlijke douche in vijf dagen was dus niet meer mogelijk. De buurman heeft voor ons water uit de waterput gehaald en we hebben ons met kommetjes en kopjes gewassen. Ja, ik kan je zeggen dat dat een heel gedoe was… Ook de vriezer deed het niet meer, ik heb ijsjes uitgedeeld aan de buren en Le en ik hebben ook nog een pizza gegeten ondanks dat we al gegeten hadden (maar we vonden het zonde om de pizza weg te gooien…..) Gelukkig stond ik net met m’n haren in de sop toen de stroom weer aansprong! Snel alle apparatuur aan de oplader en douchen, voordat de stroom weer weg zou zijn… Niet veel later viel de stoom inderdaad opnieuw uit.
De volgende dag de ouders van Leonie opgehaald en met een gezellige groep vertrokken naar de Raleighvallen. We hebben ongeveer vier uur lang op een hobbelige bauxit weg gereden, dus even een uiltje knappen zat er niet in… Bij een inheems dorpje op een korjaal gestapt en na ruim drie uur varen (en een plaspauze op een onbewoond eiland) aangekomen bij de accommodatie. Daar verwelkomt door doodskopaapjes die het voorzien hadden op onze kist met bananen. Na het ophangen van de hangmatten heerlijk gedineerd en vroeg naar bed gegaan om energie op te doen voor de volgende dag: de beklimming van de Voltzberg.
Dinsdag hebben we een bizarre dag gehad. Niemand van de groep had voorzien dat een tripje zo zwaar kon zijn. Na een jungle tocht van ruim vier uur lopen (8km) kwamen we aan op een plateau. Vanaf dat plateau had je uitzicht op de 240 meter steile hoge Voltzberg. Zowel tijdens de jungle tocht als tijdens de beklimming van de berg druppelde het zweet van me af. Iedereen van de groep heeft de top bereikt, ook de ouders van Leonie. Wat ben ik trots op hun zeg! De afdaling was ook steiler dan steil, maar gelukkig ben ik zonder botbreuken beneden gekomen. Na de afdaling volgde de diezelfde 8km door de jungle weer terug. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik het had. Ik schopte m’n voeten vooruit en had m’n verstand op nul. Alles was doorweekt. Na de jungletocht mochten we gelukkig lekker bij de watervallen chillen. Wat een genot was dat! Die avond hebben we niets meer gedaan; we konden geen boe of bah meer zeggen.
De volgende dag wakker geworden met spierpijn! Was wel te verwachten natuurlijk… Vandaag op het programma: jawel, een jungle tocht naar de Moedervallen. Gelukkig duurde deze jungle tocht maar 90 minuten. De ouders van Leonie bleven even lekker op ons eilandje rusten en de rest van de groep is meegegaan. Tijdens het wandelen nog een paar groepen met apen gezien. Aangekomen bij de Moedervallen daar lekker uitgerust en daarna weer terug gegaan naar ons eilandje. Die middag stond het afdrijven met de stoomversnellingen op het programma. Aangezien ik het vermoeden had dat je mega snel door die stroomversnelling ging en ondertussen alle rosten en stenen moest ontwijken (ik ben dan natuurlijk zo’n kneus die op een rots knalt…) had ik besloten op de steen te blijven zonnen. Le en der vader gingen wel mee en die kwamen heel rustig langs drijven. De tweede keer ben ik dus wel meegegaan. Erg leuke ervaring. Na het eten gezellig de hele avond bij het kampvuur gezeten onder het genot van djogo’s Parbo (glazen literflessen).
De laatste dag was iedereen behoorlijk moe. Na ontbijt het korjaal weer ingeladen met de hele groep; een ketting vormen en alles doorgooien. Wij gingen als eerste boot weg, de andere zou volgen. Na een paar keer omkijken zagen Le en ik nog steeds geen tweede boot. Ach, no spang die komt wel. Na drie uurtjes varen weer aangekomen op de plek waar we de bus hadden achtergelaten. Na een half uur nog geen tweede boot… Uiteindelijk hebben we ruim 2 uur moeten wachten omdat die andere boot motor pech bleek te hebben. Na een nieuwe motor erop gezet te hebben konden zij eindelijk vertrekken. Tijdens het wachten heerlijk pootje gebaad en gesproken met de lokale bevolking. Na de lunch vervolgde we onze reis naar Paramaribo om vervolgens een taxi te pakken en helemaal gesloopt thuis te komen.
Het weekend daarop stond in het teken van twee dagen werken aan de scriptie om vervolgens naar Matapica te gaan. Een tripje van twee dagen waarbij je schildpadden hun eieren kunt zien leggen op het strand. Ook dit hebben we met de ouders van Leonie gedaan, het laatste tripje met hun samen. Het tripje begon in Frederiksdorp, waar we met de huurauto heen zijn gereden. Met twee smalle korjalen door het moeras naar Matapica gevaren. Daar aangekomen hoorde ik het bulderen van de oceaan. Wat een heerlijk geluid! Ons verblijf stond midden op het strand waar de schildpadden hun eieren leggen. Na het ophangen van de hangmatten een rondje over het strand gelopen. Daar gelijk een twee meter lange Leather back schilpad gespot (helaas dreef deze dood in de oceaan en al in fase van ontbinding…). Na het avondeten het strand weer op gegaan om schildpadden te spotten. ’s Avonds komen zij aan land, zoeken een geschikte plek om hun eieren te leggen, graven een gat, leggen eieren, dichten het gat en gaan weer terug de oceaan in. Dit hele proces kan al met al ruim twee uur in beslag nemen. Wij hebben verschillende schildpadden gespot en één helemaal gevolgd van aan land komen tot het weer in de zee gaan. Wat een bijzondere ervaring was dat zeg! Daarna terug gegaan naar ons kamp om te gaan slapen met op de achtergrond de geluiden van de oceaan. Die volgende ochtend om 06.00 opgestaan om opnieuw schildpadden te spotten. Het leuke aan schildpadden spotten in de ochtend is dat je goede foto’s kunt maken! Schildpadden schikken namelijk van de flitsen in de avond, waardoor je geen ’s avonds geen mooie foto’s kan maken. De gids vertelde ons ook dat het kamp waar wij sliepen over twee weken waarschijnlijk is weggespoeld door de krachtige oceaan. Na een proces van jaren wordt het zand weer opnieuw terug gebracht, waardoor het strand iedere keer verschuift. Na een heerlijk ontbijt en douche van regenwater (waardoor je naar roest stinkt) huiswaarts gekeerd. Wat een heerlijke trip.
Ik hoor jullie al denken: die maken alleen maar tripjes en werken niet aan hun scriptie. Ik zal je vertellen: de komende weken hebben wij alleen maar scriptie geplant staan om zo eerder klaar te zijn en tegen het eind van de tijd een aantal weken vrij te zijn om nóg meer leuke dingen te ondernemen. Dus: wees gerust!
Liefs uit Paramaribo
Als eerst kan ik jullie meedelen dat Leonie en ik geslaagd zijn voor onze basiscursus salsa. Was wel even spannend, maar toen ik eenmaal danste vergat ik de jury en danste ik de sterren van de hemel ;) Die dag daarop was het Koningsdag. Er werden hier een aantal feestjes georganiseerd, waaronder een concert van de Dijk. Voorafgaand hebben we met de ouders van Leonie de laatste avond van de wandelmars (oftwel avondvierdaagse) gekeken. Dat was al een belevenis op zich: de mensen wandelen hier netjes twee aan twee in een rij, hebben mooie kleding aan, dansen en maken muziek. Ze maken er een groot feest van. Ook wij als vier bakra’s (blanken) waren al een attractie op zich voor de mensen die meeliepen. We werden door iedereen aangestaard en door de dames ook vaak vuil aangekeken. De jonge meiden zijn van mening dat wij, blanke meisjes, hun donkere jongens afpakken, wat resulteert in arrogantie en vuile blikken naar ons. Daarna zijn we wat gaan eten en naar de stad gegaan. Na wat zoeken naar de plek en de halve wandelmars te hebben gelopen, toch de juiste locatie gevonden. Niet wetende welke bekende liedjes de Dijk ook al weer had (wij waren gelukkig niet de enige die dat niet wisten, Luuk en Luuk wisten het ook niet) hebben we toch een hele leuke en gezellige avond gehad. Na de Dijk was er een DJ en hebben we een feestje gebouwd op onze eerste koningsdag.
De volgende dag was het tijd om de tassen te pakken voor een 4-daagse trip naar de Raleighvallen en de Voltzberg (in the middle of nowhere). Die middag viel, voor de zoveelste keer de stroom uit. Dit houdt in dat je even helemaal op jezelf bent aangewezen. Echt NIETS werkt hier dan nog. No spang, dachten we: over een kwartier is het toch wel weer terug. Helaas was de stroom na een uur nog steeds niet terug en begon het te schemeren. Besloten om naar de lokale Chinese supermarkt te gaan om kaarsjes, een zaklantaarn en water in te slaan. Ook in de supermarkt was de stoom uitgevallen. Noodaggregaten kennen ze hier niet (of diegene die ze hebben zijn stuk) dus de Chinezen waren in de stress om hun uitgevallen koelinstallaties. In de hele winkel was het pikkedonker. Gelukkig hadden we een zaklamp mee, waarmee we in de paden op zoek gingen naar kaarsjes.
In Suriname liggen niet overal waterleidingen, daarom wordt veelal gezuiverd regenwater gebruikt voor bijvoorbeeld de douche. De zuiveringsinstallatie werkt óók op stroom, waardoor we dus niet konden douchen. Onze laatste fatsoenlijke douche in vijf dagen was dus niet meer mogelijk. De buurman heeft voor ons water uit de waterput gehaald en we hebben ons met kommetjes en kopjes gewassen. Ja, ik kan je zeggen dat dat een heel gedoe was… Ook de vriezer deed het niet meer, ik heb ijsjes uitgedeeld aan de buren en Le en ik hebben ook nog een pizza gegeten ondanks dat we al gegeten hadden (maar we vonden het zonde om de pizza weg te gooien…..) Gelukkig stond ik net met m’n haren in de sop toen de stroom weer aansprong! Snel alle apparatuur aan de oplader en douchen, voordat de stroom weer weg zou zijn… Niet veel later viel de stoom inderdaad opnieuw uit.
De volgende dag de ouders van Leonie opgehaald en met een gezellige groep vertrokken naar de Raleighvallen. We hebben ongeveer vier uur lang op een hobbelige bauxit weg gereden, dus even een uiltje knappen zat er niet in… Bij een inheems dorpje op een korjaal gestapt en na ruim drie uur varen (en een plaspauze op een onbewoond eiland) aangekomen bij de accommodatie. Daar verwelkomt door doodskopaapjes die het voorzien hadden op onze kist met bananen. Na het ophangen van de hangmatten heerlijk gedineerd en vroeg naar bed gegaan om energie op te doen voor de volgende dag: de beklimming van de Voltzberg.
Dinsdag hebben we een bizarre dag gehad. Niemand van de groep had voorzien dat een tripje zo zwaar kon zijn. Na een jungle tocht van ruim vier uur lopen (8km) kwamen we aan op een plateau. Vanaf dat plateau had je uitzicht op de 240 meter steile hoge Voltzberg. Zowel tijdens de jungle tocht als tijdens de beklimming van de berg druppelde het zweet van me af. Iedereen van de groep heeft de top bereikt, ook de ouders van Leonie. Wat ben ik trots op hun zeg! De afdaling was ook steiler dan steil, maar gelukkig ben ik zonder botbreuken beneden gekomen. Na de afdaling volgde de diezelfde 8km door de jungle weer terug. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik het had. Ik schopte m’n voeten vooruit en had m’n verstand op nul. Alles was doorweekt. Na de jungletocht mochten we gelukkig lekker bij de watervallen chillen. Wat een genot was dat! Die avond hebben we niets meer gedaan; we konden geen boe of bah meer zeggen.
De volgende dag wakker geworden met spierpijn! Was wel te verwachten natuurlijk… Vandaag op het programma: jawel, een jungle tocht naar de Moedervallen. Gelukkig duurde deze jungle tocht maar 90 minuten. De ouders van Leonie bleven even lekker op ons eilandje rusten en de rest van de groep is meegegaan. Tijdens het wandelen nog een paar groepen met apen gezien. Aangekomen bij de Moedervallen daar lekker uitgerust en daarna weer terug gegaan naar ons eilandje. Die middag stond het afdrijven met de stoomversnellingen op het programma. Aangezien ik het vermoeden had dat je mega snel door die stroomversnelling ging en ondertussen alle rosten en stenen moest ontwijken (ik ben dan natuurlijk zo’n kneus die op een rots knalt…) had ik besloten op de steen te blijven zonnen. Le en der vader gingen wel mee en die kwamen heel rustig langs drijven. De tweede keer ben ik dus wel meegegaan. Erg leuke ervaring. Na het eten gezellig de hele avond bij het kampvuur gezeten onder het genot van djogo’s Parbo (glazen literflessen).
De laatste dag was iedereen behoorlijk moe. Na ontbijt het korjaal weer ingeladen met de hele groep; een ketting vormen en alles doorgooien. Wij gingen als eerste boot weg, de andere zou volgen. Na een paar keer omkijken zagen Le en ik nog steeds geen tweede boot. Ach, no spang die komt wel. Na drie uurtjes varen weer aangekomen op de plek waar we de bus hadden achtergelaten. Na een half uur nog geen tweede boot… Uiteindelijk hebben we ruim 2 uur moeten wachten omdat die andere boot motor pech bleek te hebben. Na een nieuwe motor erop gezet te hebben konden zij eindelijk vertrekken. Tijdens het wachten heerlijk pootje gebaad en gesproken met de lokale bevolking. Na de lunch vervolgde we onze reis naar Paramaribo om vervolgens een taxi te pakken en helemaal gesloopt thuis te komen.
Het weekend daarop stond in het teken van twee dagen werken aan de scriptie om vervolgens naar Matapica te gaan. Een tripje van twee dagen waarbij je schildpadden hun eieren kunt zien leggen op het strand. Ook dit hebben we met de ouders van Leonie gedaan, het laatste tripje met hun samen. Het tripje begon in Frederiksdorp, waar we met de huurauto heen zijn gereden. Met twee smalle korjalen door het moeras naar Matapica gevaren. Daar aangekomen hoorde ik het bulderen van de oceaan. Wat een heerlijk geluid! Ons verblijf stond midden op het strand waar de schildpadden hun eieren leggen. Na het ophangen van de hangmatten een rondje over het strand gelopen. Daar gelijk een twee meter lange Leather back schilpad gespot (helaas dreef deze dood in de oceaan en al in fase van ontbinding…). Na het avondeten het strand weer op gegaan om schildpadden te spotten. ’s Avonds komen zij aan land, zoeken een geschikte plek om hun eieren te leggen, graven een gat, leggen eieren, dichten het gat en gaan weer terug de oceaan in. Dit hele proces kan al met al ruim twee uur in beslag nemen. Wij hebben verschillende schildpadden gespot en één helemaal gevolgd van aan land komen tot het weer in de zee gaan. Wat een bijzondere ervaring was dat zeg! Daarna terug gegaan naar ons kamp om te gaan slapen met op de achtergrond de geluiden van de oceaan. Die volgende ochtend om 06.00 opgestaan om opnieuw schildpadden te spotten. Het leuke aan schildpadden spotten in de ochtend is dat je goede foto’s kunt maken! Schildpadden schikken namelijk van de flitsen in de avond, waardoor je geen ’s avonds geen mooie foto’s kan maken. De gids vertelde ons ook dat het kamp waar wij sliepen over twee weken waarschijnlijk is weggespoeld door de krachtige oceaan. Na een proces van jaren wordt het zand weer opnieuw terug gebracht, waardoor het strand iedere keer verschuift. Na een heerlijk ontbijt en douche van regenwater (waardoor je naar roest stinkt) huiswaarts gekeerd. Wat een heerlijke trip.
Ik hoor jullie al denken: die maken alleen maar tripjes en werken niet aan hun scriptie. Ik zal je vertellen: de komende weken hebben wij alleen maar scriptie geplant staan om zo eerder klaar te zijn en tegen het eind van de tijd een aantal weken vrij te zijn om nóg meer leuke dingen te ondernemen. Dus: wees gerust!
Liefs uit Paramaribo
-
07 Mei 2014 - 08:14
Ruud Sweers:
Jullie hebben het maar druk. Ik maar denken dat het wat rustiger aangaat daar in Suriname. Veel plezier nog. Het is erg leuk om jullie verhalen te lezen. -
07 Mei 2014 - 09:16
Oma Opa Schagen:
Meisje Meisje wat weer een geweldig verslag. We zitten nog aan ons ontbijt en hebben intussen je verslag gelezen. (Voorgelezen). Toen we het geheel gelezen hadden was het al weer tijd voor de Lunch. (Grapje) We genieten er in ieder geval heel erg van. Dus nu w eer aan het echte werk. Nu sterkte dan. Groetjes ook aan Leonie van oma en opa sgn. -
07 Mei 2014 - 09:45
Petra De Werker:
Wat een leuk verhaal, ik heb het nog niet helemaal gelezen, het is zoals gewoonlijk weer héél leuk. We gaan het nog wel goed lezen en je hebt al fans die het vóór mij al lezen, altijd baas boven baas.
-
07 Mei 2014 - 11:44
Lisanne:
Hoe te gek Lin wat je allemaal mee maakt in Su! En lekker als je scriptie af is straks! Kun je nog meer van die mooie trips maken! -
08 Mei 2014 - 14:43
Lia:
Hoi meiden nu in schagen,by oma en opa ,om jullie verslag te lezén, erg verrassend en
Spannend allemaal zoiets pakt niemand jullie dit meer af, geniet nog van alles..wat.julle gaan beleven dikke knuf opa oma en lia -
09 Mei 2014 - 17:14
Opa En Oma Juldorp:
Wat heb je alles weer gezellig opgeschreven.Het was een heel verhaal maar we hebben er weer van genoten.Wat zullen jullie genieten van alles.Le haar ouders nu weer in Holland hè?Dat was ook wel gezellig dat ze er waren.Het is hier erg slecht weer nu.Veel regen.maar dat is wel weer goed voor de tuin.Nu lekker aan jullie scriptie en dan nog meer genieten!groetjes van opa Henk en oma Hermien. -
12 Mei 2014 - 22:38
Inge:
Hey lin (en Leonie),
Ik dacht dat je af en toe een berichtje zou typen dus ik dacht laat ik eens kijken maar ik ben gelijk een halve avond aan het lezen geweest. Wat hebben jullie het super leuk daar. En je hebt nu in elk geval al een (salsa) diploma binnen. Wat hebben jullie trouwens veel tijd voor uitstapjes. Is jullie stage zo makkelijk of lijkt dat allemaal maar zo? En heb je het daar ook wel naar je zin? Of valt het ziekenhuis toch wat tegen met hoe je het hier in nl gewent bent?
Die schildpadden zijn echt heel bijzonder hè? Ik heb het ook eens gezien maar dat is echt heel gaaf! Heel veel plezier ( en succes) nog en ik zal je blog wat beter in de gaten houden :p
Xx -
14 Mei 2014 - 08:30
Marise:
De verhalen worden steeds langer! Leuk hoor. Gaan we ook dansend door ZA? Ik wil wel iets van je leren hoor! Ook zie ik dat we sowieso een zaklamp mee moeten nemen, altijd handig.
In een alinea zeg je heel veel gekke dingen hoor: wat is een bauxit weg, en een uiltje knappen? En een korjaal; een boot? Zo leer ik nog eens iets (:
Ik kan begrijpen dat het schildpadden spotten een heel avontuur was. Lijkt me te gek! Veel succes met jullie scriptie en ik kijk uit naar het volgende verslag :)
XXXXXXXXX -
16 Mei 2014 - 19:22
Yvonne:
Hallo meiden
Wat weer een gezellig en uitgebreid verslag. Heerlijk om te lezen je kunt bij thuiskomst wel aan een boek beginnen. De verslagen kun je zo inbinden geweldig wat een avonturen.
Wij zijn ook weer terug van weggeweest ( Turkije) ook heerlijk geweest op twee dagen regen na een fantastische vakantie met de familie.
Nu veel succes met de studie en geniet ze.
Groetjes Yvonne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
